شباهت: این شامل شباهت باورهای افراد و تا حدودی مشابه ویژگی های شخصیتی و طرز تفکر است.
زودگذری: این شامل آشنایی با دیگری است که می تواند ناشی از گذراندن وقت با هم ، زندگی در نزدیکی یکدیگر ، فکر در مورد دیگری یا پیش بینی تعامل با دیگری باشد.
ویژگیهای مطلوب: این ویژگی جاذبه عمومی به ویژه بر ظاهر ظاهری بیرونی مطلوب و تا حدودی بر ویژگیهای مطلوب شخصیت متمرکز است.
دوست داشتن متقابل: وقتی طرف مقابل شما جذب شما می شود یا شما را دوست دارد ، این می تواند میل شما را افزایش دهد.
دو عامل دیگر که می توانند به توضیح علت عاشق شدن افراد کمک کنند ، شامل انتخاب همسر می شود (آرون و همکاران 1989):

تأثیرات اجتماعی: اتحادیه بالقوه ای که هنجارهای عمومی اجتماعی را برآورده می کند ، و همچنین پذیرش اتحادیه احتمالی در شبکه اجتماعی فرد ، می تواند به عاشق شدن افراد کمک کند. در مقابل ، اتحادیه ای که هنجارهای عمومی اجتماعی را برآورده نمی کند یا توسط شبکه اجتماعی فرد پذیرفته نمی شود ، می تواند باعث از بین رفتن عشق افراد شود.
برآورده کردن نیازها: اگر فردی بتواند نیازهای همراهی ، عشق ، رابطه جنسی یا جفت گیری را برآورده کند ، احتمال بیشتری وجود دارد که طرف مقابل عاشق او شود.
به نظر می رسد پنج عامل دیگر برای عشق واقعی در مقابل عشق دوستی لازم است (آرون و همکاران 1989):

چرا عاشق میشویم؟

برانگیختگی/غیرعادی بودن: قرار گرفتن در یک محیط غیرمعمول یا برانگیزاننده می تواند باعث ایجاد اشتیاق شود ، حتی اگر محیط به عنوان خطرناک یا ترسناک تلقی شود (داتون و آرون ، 1974).
نشانه های خاص: ویژگی خاصی از دیگری ممکن است باعث ایجاد جذابیت شدید شود (به عنوان مثال ، بخش هایی از بدن یا ویژگی های صورت).
آمادگی: هرچه بیشتر بخواهید در یک رابطه باشید ، عزت نفس شما پایین می آید و احتمال اینکه عاشق شوید بیشتر است.
انزوا: گذراندن وقت تنها با شخص دیگر نیز می تواند به ایجاد اشتیاق کمک کند.
رمز و راز: اگر در مورد شخص دیگری رمز و راز وجود داشته باشد و عدم اطمینان در مورد آنچه شخص دیگر فکر می کند یا احساس می کند ، تعجب اینکه چه موقع تماس برقرار می کند نیز می تواند به ایجاد اشتیاق کمک کند.
آرون و همکاران (1989) بر اساس توصیف تجربیاتشان از عاشق شدن ، کدام یک از این عوامل در دانشجویان بیشتر رایج است. محققان دریافتند که بیشترین عاملی که پیش از تجربیات عشق ذکر شده بود ، یافتن ویژگی های مطلوب طرف مقابل و نیز متقابل احساسات تجربه شده بود. فراوانی متوسطی از توصیفات وجود داشت که عوامل ایجاد کننده اشتیاق را ذکر می کرد (به عنوان مثال ، آمادگی ، برانگیختگی/غیرعادی بودن). فرکانس پایین تا متوسطی از توصیفات شخص دیگر وجود داشت که شبیه به شرکت کننده در تحقیق تصور می شد.

عاشق شویم یا ن؟ کدام یک؟

محققان استدلال می کنند که مدل خود بسط ارائه شده در Aron & Aron (1986) این وزن عوامل را پیش بینی می کند. در مدل توسعه خود ، ما بیشترین تمایل را برای عاشق شدن داریم وقتی که طرف مقابل را راهی برای خود گسترش سریع می دانیم. ورود به یک رابطه متعهد مستلزم کنار گذاشتن بخشی از خودمختاری شخصی ما با گنجاندن شخص دیگر در زندگی است. اگر شخص دیگر دارای ویژگی های مطلوبی باشد ، حضور او در زندگی ما به عنوان از دست دادن آزادی به عنوان گسترش خود شناخته می شود (آرون و آرون ، 1996).

کار در علوم اعصاب از این یافته ها در روانشناسی پشتیبانی می کند. مشخصات عصبی شیمیایی افرادی که عاشق هستند با سطوح پایین سروتونین شیمیایی اشباع مشخص می شود (زکی ، 2007). از این نظر ، م componentلفه وسواس گونه عشق جدید آن را شبیه به وسواس فکری-عملی می کند.

بنابراین شگفت آور نیست که چندین عامل ایجاد کننده اشتیاق ، از جمله برانگیختگی/غیرعادی بودن ، آمادگی و راز ، هم با تمایل به عاشق شدن و هم با افزایش اضطراب ارتباط دارد. سطح آدرنالین خون و سایر مواد شیمیایی استرس با عوامل ایجاد کننده اضطراب افزایش می یابد.

همانطور که داتون و آرون (1974) استدلال می کنند ، احساس افزایش سطح آدرنالین گاهی اوقات با احساس عاشق بودن یک شخص اشتباه گرفته می شود. داتون و آرون (1974) دریافتند که مردان بیشتری عاشق یک مصاحبه کننده زن جذاب می شوند ، هنگامی که او از آنها در موقعیت های تحریک کننده اضطراب (پل معلق ایجاد کننده ترس) در مقایسه با موقعیت های آرام (یک پل برانگیزنده ترس) سوال می پرسد. بنابراین ، حتی در غیاب اکثر پیش بینی کننده های دیگر برای شروع عشق رمانتیک ، ملاقات با فردی در موقعیتی که باعث ایجاد اضطراب می شود می تواند ما را عاشق آن شخص کند.

دلایل پیشنهادی ما به شما

یکی دیگر از ویژگیهای جالب عشق این است که احساس نزدیکی با معشوق جدید سطوح بالاتری از پاداش و انگیزه شیمیایی دوپامین را ایجاد می کند ، در حالی که فاصله می تواند منجر به هوس شود. آرون و همکاران (2005) از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی برای مطالعه افرادی که بین 1 تا 17 ماهگی بسیار عاشق بودند استفاده کردند. آزمودنی ها عکسی از معشوق خود را مشاهده کردند و سپس ، پس از انجام کار حواس پرتی ، عکسی از یک فرد آشنا را مشاهده کردند. محققان در پاسخ به عکسهای فردی که فرد مورد علاقه اش بود ، افزایش فعالیت مغز در ناحیه تگمنتال شکم راست و بدن خلفی پشتی و هسته دمی داخلی-مناطق غنی از دوپامین مرتبط با پاداش و انگیزه را پیدا کردند. بنابراین ، هنگامی که عاشق هستید ، حضور خیالی یا واقعی معشوق پاداش و انگیزه است.

می توان از مدل خود بسط پیشنهاد شده توسط آرون و آرون (1986) برای توضیح این نتیجه استفاده کرد: وقتی فردی به علاقه خود پی می برد و خودش یک اتحاد محکم ایجاد می کند ، ویژگی های مطلوب معشوق پاسخ پاداشی را ایجاد می کند. . این می تواند ما را ترغیب کند تا با شریک احتمالی خود کنار بیاییم تا شدیدترین احساس پاداش را تجربه کنیم.

مدل خود بسط نیز پیش بینی می کند که عوامل شباهت و زودرس بودن باید در مراحل اولیه عاشق شدن تأثیر متناقضی داشته باشند ، اما باید تأثیر بیشتری بر طول مدت عشق داشته باشند (Acevedo & Aron، 2009). دلیل اصلی این است که آشنایی و شباهت باعث می شود که شخص دیگری به شرطی که شما او را در زندگی خود قرار دهید ، باعث گسترش شما شود.

این پیش بینی ها با یافته های علوم اعصاب سازگار است. سطح پایین سروتونین احتمالاً با شباهت و آشنایی مقابله می کند ، که می تواند از عاشق شدن افراد جلوگیری کند (زکی ، 2007). در مراحل بعدی یک رابطه عاشقانه ، با این حال ، همین عوامل ممکن است با سطوح بالاتری از وابستگی و پیوند مواد شیمیایی اکسی توسین و وازوپرسین ارتباط داشته باشد ، که نشان داده می شود در مرحله یک رابطه عاشقانه که باعث ایجاد رابطه عاشقانه و پیوند زوجی می شود ، افزایش می یابد (زکی ، 2007).